zondag 22 juli 2012
dinsdag 17 juli 2012
Get back live benefietconcert voor Aletta Tol
http://edam.volendam.nl/?p=70112
Je hebt toch een beetje dubbel gevoel bij zo’n avond. Aan de ene kant is het een feestavond, maar aan de andere kant is het ook een avond met verdriet. Aletta Tol, zangeres van ‘Get Back Live’, heeft namelijk een agressieve vorm van longkanker. Een avond dus over angst, verdriet en teleurstellingen, maar ook over doorzettingsvermogen, hoop, liefde en vertrouwen. Uiteraard wil Aletta de strijd van deze vreselijke ziekte winnen. Ze heeft inmiddels, met veel doorzettingsvermogen, al 2 x (op punten) gewonnen van deze ziekte. Garantie dat nu definitief van het monster gewonnen is, heeft ze echter niet. Ze wil daarom een speciale behandeling (soort warmtebestraling) laten uitvoeren in Duitsland. Het zal duidelijk zijn dat dit veel geld kost. Jan Sombroek (Mon Amour Band) stelde een benefietconcert voor. “Een bandjesavond”, noemde Piet Veerman het. Vervolgens ging dit als een lopend vuurtje door Volendam. Piet Veerman, Lenny Guijt, Melanie Jonk, Toek, Simon Stein, Almost Famous en natuurlijk Get Back Live boden zich belangeloos aan. Gelukkig ging Aletta hier ook mee akkoord. Zaterdagavond 14 juli vond deze happening plaats in de volledig uitverkochte PX.
De avond werd aan elkaar gepraat door Kees Tol, die inmiddels een professionele presentator is geworden. Jan & Griet zorgden voor de muzikale opvulling van de korte pauzes.
Lenny Guyt had de ondankbare taak om als eerste het podium te betreden. Het publiek kreeg een prima opwarmer met liedjes van o.a. Adele en Janis Joplin. Wat een strot heeft die meid toch! Versterkers heeft ze helemaal niet nodig.
Hierna was het de beurt aan Almost Famous. Door de afwezigheid van Laurens Tol (Amerika) en Klaas Kap (geblesseerd) werd het een accoustische setting. Sebastiaan Mol, Sam en Robert Schilder, Tom Tuyp en Wim Keizer slaagden glansrijk. Ze zongen o.a. liedjes van Sam Cooke en Paolo Nutini. De hoge noot van Robert aan het eind van ‘Ain’t Got No’ mag ook niet onvermeld blijven. Klasse mannen!
Vervolgens was het podium voor Melanie Jonk. Ze werd bij sommige liedjes begeleid door de alleskunner Sebastiaan Mol en zong liedjes van o.a. Adele en Jason Mraz (‘I Won’t Give Up’). Melanie toonde weer eens aan dat ze een groot talent is. Haar stem kan zowel lief als rauw zijn. We zullen ongetwijfeld nog veel van haar horen.
Onder luid gejuich kwam ons “Lid in de orde van Oranje-Nassau”, Piet (de koster) Veerman, een duet zingen met z’n kleindochter. Het Cats liedje ‘Cindy’ klonk als een klok. Na een welgemeende zoen voor de bap verdween Melanie van het toneel dat nu volledig voor Piet was. Hij kon er geen genoeg van krijgen. Ook 34 aanwijzingen van Kees Tol: “Piet, het is tijd voor andere artiesten”, negeerde hij gewoon. Piet gaf een avondvullende show met hits van The Cats (o.a. ‘Lea’), solohits (o.a. ‘Sailing Home’) en covers (o.a. ‘Stand By Me’). Het is duidelijk: Piet is nog steeds een van de beste zangers van Nederland. Namens Aletta Tol, bedankte hij de aanwezigen en sprak over geloof, hoop en liefde. Tot slot zong hij a capella, samen met Aletta, het refrein “So help me Jesus, my soul’s in your hand” uit het liedje ‘Why Me Lord’. Gevolg: kippenvel over je hele lichaam.
Toek is een tamelijk nieuwe band en bestaat uit Marit Zwarthoed, Michel de Haan, Cor Klein, Jan Koning, Martijn Tuyp en Ad Smits. Voor een band die nog maar zo kort optreedt leverden ze een prima prestatie. Marit lijkt wel alleen op de wereld gezet te zijn om op een podium te staan. Zonder gêne, geroutineerd en zelfverzekerd genoot ze met volle teugen. Toek heeft de naam een feestband te zijn. Dit maakten ze ook volledig waar en het dak ging er af bij medleys van Bonnie St Claire en Tom Jones.
Simon Stein Tol (Volendam rules!), de singer/songwriter, levensgenieter, optimist, trotse vader en spraakwaterval, was de volgende artiest. Dat hij kan zingen wisten we al. Luister ook eens naar z’n laatste Hollandse cd met liedjes als ‘Ogenblik Met Jenny’ en ‘Blauwe Vlinder’. Simon zong o.a. ‘Nights In White Satin’ (“Wat een band heb ik he?”), maar ook ‘De Troubadour’ van Lenny Kuhr kwam langs. Misschien praat ik voor m’n beurt, maar Simon is bezig met het opnemen van een Engelstalige cd. Wat zal het overigens rustig worden in Volendam als z’n amandelen eens geknipt moeten worden.
Tot slot, de band waar het om draaide, Get Back Live. De band bestaat uit Aletta Tol, Carola Smit en Jack Huigsloot (alle 3 zang), Henk Mooijer, Klaas Veerman, Ruben Kap Tuip en Niels Kap Tuip. Get Back Live is een band met prima muzikanten die hun sporen al in andere bandjes hebben verdiend (o.a. KC Cash, Living Room Band en Ad Fundum). Ze speelden vooral muziek uit de jaren 60 en 70, zoals ‘White Rabbit’, ‘California Dreaming’, ‘It’s My Party’ en ‘Chiquitita’. Je maakt niet vaak mee dat een band liefst twee zangeressen en een zanger in huis heeft. Hierdoor zijn er veel mogelijkheden en staat het qua zang als een huis. De stemmen passen prima bij elkaar. Carola bleek overigens veel ‘ruiger’ te kunnen zingen dan ze tijdens haar 23 jaar bij BZN liet zien. Voor mij is dit een van de beste bands uit Volendam.
Op het laatst kwamen alle artiesten tegelijk op het podium. ‘You’ve Got A Friend’ werd met veel gevoel gebracht. Dat was ook het enige moment dat Aletta even ‘brak’. Niet zo vreemd als je beseft wat ze heeft doorgemaakt en nog allemaal moet doormaken. Iedereen gaat namelijk naar huis en zegt dan: “Het was een schitterende avond.” Dat vond Aletta ook, maar voor haar begint alles echter opnieuw; de angst, de twijfel, de pijn, het verdriet en de onzekerheid. Volendammers zijn echter op hun sterkst als het echt nodig is. We blijven dus hopen en leven mee met haar. Het was ongeveer half twee toen de zaallichten aangingen. Liefst 6 uur prima muziek had het publiek voorgeschoteld gekregen. Het allerlaatste liedje was ‘With A Little Help From My Friends’. Een toepasselijk liedje. Volwassen mannen stonden gewoon te snotteren.
Aletta bedankte iedereen, van artiesten tot geluidsmensen, van portiers tot obers en van de PX tot het publiek. Aletta: “Woensdag ga ik naar Duitsland en ik beloof jullie dat ik volgend jaar hier weer sta.” Op zo’n moment kun je er alleen maar trots op zijn dat je Volendammer bent. Wat dit dorp wil, wordt ook gewoon gerealiseerd. Waar vind je zoveel talent, muzikaliteit en saamhorigheid? Hoe kan iemand niet trots zijn op alles wat dit dorp heeft bereikt en over alle grenzen die hier steeds weer verlegd worden. Aletta, blijf lachen, ook al doet het pijn. Goede vrienden zie je niet, ze staan achter je.
Joop Gijzen
Je hebt toch een beetje dubbel gevoel bij zo’n avond. Aan de ene kant is het een feestavond, maar aan de andere kant is het ook een avond met verdriet. Aletta Tol, zangeres van ‘Get Back Live’, heeft namelijk een agressieve vorm van longkanker. Een avond dus over angst, verdriet en teleurstellingen, maar ook over doorzettingsvermogen, hoop, liefde en vertrouwen. Uiteraard wil Aletta de strijd van deze vreselijke ziekte winnen. Ze heeft inmiddels, met veel doorzettingsvermogen, al 2 x (op punten) gewonnen van deze ziekte. Garantie dat nu definitief van het monster gewonnen is, heeft ze echter niet. Ze wil daarom een speciale behandeling (soort warmtebestraling) laten uitvoeren in Duitsland. Het zal duidelijk zijn dat dit veel geld kost. Jan Sombroek (Mon Amour Band) stelde een benefietconcert voor. “Een bandjesavond”, noemde Piet Veerman het. Vervolgens ging dit als een lopend vuurtje door Volendam. Piet Veerman, Lenny Guijt, Melanie Jonk, Toek, Simon Stein, Almost Famous en natuurlijk Get Back Live boden zich belangeloos aan. Gelukkig ging Aletta hier ook mee akkoord. Zaterdagavond 14 juli vond deze happening plaats in de volledig uitverkochte PX.
De avond werd aan elkaar gepraat door Kees Tol, die inmiddels een professionele presentator is geworden. Jan & Griet zorgden voor de muzikale opvulling van de korte pauzes.
Lenny Guyt had de ondankbare taak om als eerste het podium te betreden. Het publiek kreeg een prima opwarmer met liedjes van o.a. Adele en Janis Joplin. Wat een strot heeft die meid toch! Versterkers heeft ze helemaal niet nodig.
Hierna was het de beurt aan Almost Famous. Door de afwezigheid van Laurens Tol (Amerika) en Klaas Kap (geblesseerd) werd het een accoustische setting. Sebastiaan Mol, Sam en Robert Schilder, Tom Tuyp en Wim Keizer slaagden glansrijk. Ze zongen o.a. liedjes van Sam Cooke en Paolo Nutini. De hoge noot van Robert aan het eind van ‘Ain’t Got No’ mag ook niet onvermeld blijven. Klasse mannen!
Vervolgens was het podium voor Melanie Jonk. Ze werd bij sommige liedjes begeleid door de alleskunner Sebastiaan Mol en zong liedjes van o.a. Adele en Jason Mraz (‘I Won’t Give Up’). Melanie toonde weer eens aan dat ze een groot talent is. Haar stem kan zowel lief als rauw zijn. We zullen ongetwijfeld nog veel van haar horen.
Onder luid gejuich kwam ons “Lid in de orde van Oranje-Nassau”, Piet (de koster) Veerman, een duet zingen met z’n kleindochter. Het Cats liedje ‘Cindy’ klonk als een klok. Na een welgemeende zoen voor de bap verdween Melanie van het toneel dat nu volledig voor Piet was. Hij kon er geen genoeg van krijgen. Ook 34 aanwijzingen van Kees Tol: “Piet, het is tijd voor andere artiesten”, negeerde hij gewoon. Piet gaf een avondvullende show met hits van The Cats (o.a. ‘Lea’), solohits (o.a. ‘Sailing Home’) en covers (o.a. ‘Stand By Me’). Het is duidelijk: Piet is nog steeds een van de beste zangers van Nederland. Namens Aletta Tol, bedankte hij de aanwezigen en sprak over geloof, hoop en liefde. Tot slot zong hij a capella, samen met Aletta, het refrein “So help me Jesus, my soul’s in your hand” uit het liedje ‘Why Me Lord’. Gevolg: kippenvel over je hele lichaam.
Toek is een tamelijk nieuwe band en bestaat uit Marit Zwarthoed, Michel de Haan, Cor Klein, Jan Koning, Martijn Tuyp en Ad Smits. Voor een band die nog maar zo kort optreedt leverden ze een prima prestatie. Marit lijkt wel alleen op de wereld gezet te zijn om op een podium te staan. Zonder gêne, geroutineerd en zelfverzekerd genoot ze met volle teugen. Toek heeft de naam een feestband te zijn. Dit maakten ze ook volledig waar en het dak ging er af bij medleys van Bonnie St Claire en Tom Jones.
Simon Stein Tol (Volendam rules!), de singer/songwriter, levensgenieter, optimist, trotse vader en spraakwaterval, was de volgende artiest. Dat hij kan zingen wisten we al. Luister ook eens naar z’n laatste Hollandse cd met liedjes als ‘Ogenblik Met Jenny’ en ‘Blauwe Vlinder’. Simon zong o.a. ‘Nights In White Satin’ (“Wat een band heb ik he?”), maar ook ‘De Troubadour’ van Lenny Kuhr kwam langs. Misschien praat ik voor m’n beurt, maar Simon is bezig met het opnemen van een Engelstalige cd. Wat zal het overigens rustig worden in Volendam als z’n amandelen eens geknipt moeten worden.
Tot slot, de band waar het om draaide, Get Back Live. De band bestaat uit Aletta Tol, Carola Smit en Jack Huigsloot (alle 3 zang), Henk Mooijer, Klaas Veerman, Ruben Kap Tuip en Niels Kap Tuip. Get Back Live is een band met prima muzikanten die hun sporen al in andere bandjes hebben verdiend (o.a. KC Cash, Living Room Band en Ad Fundum). Ze speelden vooral muziek uit de jaren 60 en 70, zoals ‘White Rabbit’, ‘California Dreaming’, ‘It’s My Party’ en ‘Chiquitita’. Je maakt niet vaak mee dat een band liefst twee zangeressen en een zanger in huis heeft. Hierdoor zijn er veel mogelijkheden en staat het qua zang als een huis. De stemmen passen prima bij elkaar. Carola bleek overigens veel ‘ruiger’ te kunnen zingen dan ze tijdens haar 23 jaar bij BZN liet zien. Voor mij is dit een van de beste bands uit Volendam.
Op het laatst kwamen alle artiesten tegelijk op het podium. ‘You’ve Got A Friend’ werd met veel gevoel gebracht. Dat was ook het enige moment dat Aletta even ‘brak’. Niet zo vreemd als je beseft wat ze heeft doorgemaakt en nog allemaal moet doormaken. Iedereen gaat namelijk naar huis en zegt dan: “Het was een schitterende avond.” Dat vond Aletta ook, maar voor haar begint alles echter opnieuw; de angst, de twijfel, de pijn, het verdriet en de onzekerheid. Volendammers zijn echter op hun sterkst als het echt nodig is. We blijven dus hopen en leven mee met haar. Het was ongeveer half twee toen de zaallichten aangingen. Liefst 6 uur prima muziek had het publiek voorgeschoteld gekregen. Het allerlaatste liedje was ‘With A Little Help From My Friends’. Een toepasselijk liedje. Volwassen mannen stonden gewoon te snotteren.
Aletta bedankte iedereen, van artiesten tot geluidsmensen, van portiers tot obers en van de PX tot het publiek. Aletta: “Woensdag ga ik naar Duitsland en ik beloof jullie dat ik volgend jaar hier weer sta.” Op zo’n moment kun je er alleen maar trots op zijn dat je Volendammer bent. Wat dit dorp wil, wordt ook gewoon gerealiseerd. Waar vind je zoveel talent, muzikaliteit en saamhorigheid? Hoe kan iemand niet trots zijn op alles wat dit dorp heeft bereikt en over alle grenzen die hier steeds weer verlegd worden. Aletta, blijf lachen, ook al doet het pijn. Goede vrienden zie je niet, ze staan achter je.
Joop Gijzen
maandag 16 juli 2012
Abonneren op:
Posts (Atom)