waar ook het Beatles museum is gevestigd en nog vele andere bezienswaardigheden. We checkten bij ons hotel in en wat gelijk opvalt, de mensen zijn hier heel vriendelijk en gemoedelijk. Na het inchecken zijn we gelijk naar het Beatles Museum gegaan en dat was heel leuk.
De mensen in
de pub zijn heel aardig en vragen gelijk waar je vandaan komt en of je nog de
wedstrijd gaat bezoeken. Voetbal is hier met de paplepel ingegoten en je ziet
ook overal vaantjes, foto's en sjaaltjes van FC Liverpool. Na het bezoek aan de
pub zijn we nog het uitgaanscentrum ingegaan, dat heet Cavern Quarter. De
alcohol grens is hier 18 jaar en overal staan daar mannetjes voor. Mijn zoon
Michael is 17 jaar en kwam daar dan ook niet in. In pubs kan je gewoon bier
halen en dat is dus geen probleem. En ze doen daar ook niet moeilijk over.
Ongeveer 18.00 uur zijn we terug gegaan naar het hotel om ons op te frissen.
Michael vroeg, pa de stekker past hier niet in het stopcontact, dus hoe moet ik
mijn telefoon opladen. Ik heb even de brochure doorgelezen en inderdaad hier in
Engeland, dus ook in liverpool heb je te maken met andere stekkers. Ik ben naar
beneden gegaan en vroeg aan de receptioniste om een adapter of transformer. Die
waren allemaal uitverkocht, maar deze vrouw gaf de hare aan mij en die moest ik
dan bij het uitchecken weer teruggeven. Probeem opgelost. Les 2..neem dus
altijd een aparte adapter mee naar Engeland. Na het opfrissen zijn we in de ALL
in Bar geweest die schuin tegenover ons zat. Een hele relaxte bar waar je
lekker kan eten en wat zitten te drinken met een achtergrond muziekje. We
hebben daar wat gedronken en gegeten. Topding. Moe maar voldaan, want het uur
in Engeland gaat ook een uur terug dus je maakt een lange dag zijn we naar het
hotel teruggegaan en dag 1 was een topdag. Zondag, om half 10 een ontbijtje
gedaan en je ruikt dan het geroosterde brood, scrambled eggs en spek als je de
lift uitgaat. Engelsen maken hier daar een feestje van . Het was een redelijk
ontbijt en alles was ruim aanwezig. Vandaag stond een Museum en stadiontour op
het programma. We namen de taxi naar Anfield en die stopt daar voor de deur. De
rit duurt ongeveer 10 minuten. Wij hadden de museum en stadion tour kaarten al
in ons bezit, maar als je nog geen kaartje hebt kan je die kopen aan de kassa.
Be on time want het is er druk. Ik moest met mijn geprinte kaart in de rij en
dan krijg je een bon en met die bon wordt je toegelaten. De verzamelplaats is
voor het standbeeld van Bill Shankly de oprichter van FC Liverpool. Twee
personen begleiden de tour en zijn zeer komisch en de wat oudere persoon had
een zware stem en kon dit smakelijk vertellen over de historie enz.
Je komt binnen in de ruimte die zo oorspronkelijk mogelijk
is gebleven, je ruikt gewoon de historie en er wordt van alles vertelt over de
spelers die er gevoetbald hebben. Met name Ian Rush is natuurlijk de man. 346
doelpunten in 16 jaar is ook niet normaal. Verder kan je overal foto's van
nemen. Daarna kom je in een kleine persruimte waar de trainer elke week zijn
persconferentie houdt. Het is klein gehouden omdat alles in Anfield basic is en
zo wordt gehouden, geen sjieke smuk of dergelijks. Na de persconferentie ruimte
beland je in de originele kleedkamer van FC Liverpool die gewoon basic is. De
man met de zware stem verteld dat iedereen hier wars is van luxe en dat de
banken gewoon nog de originele zijn die af en toe bijschilderd worden. Overal
mag je aan voelen, foto's maken. Tevens is de vloer van de kleedkamer van FC
Liverpool antislip maar die van de tegenstander niet. Ook is daar geen
verwarming. Na de entree naar het veld, waar ook iedereen het bord THIS IS
ANFIELD aanraakt mag je naast het veld staan. Op het veld is zo goed als de
doodstraf hier, dus ik zou dat niet doen. Je neemt plaats op de tribune waar de
spelers ook zitten. De spelers van zowel de tegenpartij als Liverpool zitten
naast elkaar. Ook de trainers. Na dit schalt You never Walk Alone uit de speakers.
Mijn hart bonkte er zowaar uit. Je mag zitten op de KOP tribune. Daar worden
verhalen over vroeger verteld ,hoe het was en hoe het nu is. Daarna ga je de
trap op naar het LFC Museum en daar staan alle trofeeën die behaald zijn. Ik
vond dit heel indrukwekkend.
Na de museum tour gingen we naar de LFC store waar
je werkelijk van alles kan krijgen .. sjaals, shirts , jassen , je kan het zo
gek niet bedenken of het is er. Hier heeft Michael natuurlijk ook een sjaaltje
en een shirt gekocht met NR 8 Gerrard op de achterkant. Aan de overkant staat
een bushalte en daar kan je bus 26 of 17 terugnemen naar het Centrum, kosten 2 pond
20. Wij stapten uit bij Liverpool One Bus Station en ondertussen had Michael
een whatsappje gekregen van Rick Sens en zijn vrienden dat die in The Liverpool
Pub een drankje aan het nuttigen waren.
The Liverpool Pub zat naast ons Hotel
dus wij gingen daar ook in. Een wedstrijdje kijken onder het genot van. Als je
de tijd een jaar of twintig terug zet kan je ongeveer voorstellen wat daar
allemaal binnenkomt, maar toch ook weer niet. Traditie wordt hier in ere
gehouden. Rick Sens en the lads zaten al aan een biertje en hadden wat gegeten.
Dat hebben wij ook gedaan. Het was bere gezellig en de artiesten die hier
optreden zijn gewoon goed. Een gele rakker, Southampton-Chelsea bekijken, goed eten en
een goed gezelschap. En niemand die vroeg aan Michael hoe oud hij was. Het was
top. Een uur of acht verlieten wij de pub en hebben even gedoucht. Het hotel is
ondanks dat het aan de weg ligt heel rustig en toch heel groot. Het heeft een
mooie inrichting met een goede badkamer, de bedden moet je niet teveel van
verwachten maar het is wel te doen. Je kan de kamertemperatuur zelf regelen en
als je de gordijnen naar beneden laat zakken is het pikkedonker. Wij sliepen
aan de achterkant en het was doodstil. Wel lekker. Na de douche zijn we nog
even wat gaan eten in The All Bar ONe .. en toen kon het wel weer. Op naar maandag.Half
tien een ontbijtje weer en onze weg vervolgd naar the Albert Dock, even een
wandeling gemaakt daar om heen en kaarten gehaald voor Hop on Hop of bus. Deze
tour kost 10 pond en duurde ongeveer ruim een uur en komt door heel Liverpool.
Dan pas zie je wat een cultuur er is en wat een leven er heerst in Liverpool. Een
hele levendige stad. Je kan uitstappen waar je wil en daarna weer opstappen en
dit kaartje is de hele dag geldig.
Aangezien bij ons kaartje voor de wedstrijd eten bij de
Centenary Club zat hebben we nog wat kleins gegeten. Vier uur onze weg vervolgd
naar het Liverpool One station. Daar namen we bus 26 Stand 4 om half vijf naar
het stadion. Het was in de stad best wel druk. Om vijf stopte de bus voor
Anfield. Op de punt van de kop is daar een bar THE ALBERT die je absoluut moet bezoeken
als je ooit naar Anfield gaat. Alle supporters verzamelen daar, nemen een pint
en daar worden ook oude en nieuwe wedstrijden afgespeeld op diverse tv's.
Overal hangen daar souvenirs die achter gelaten zijn door supporters. Er hangen
foto's van vergane glorie. De sfeer die daar hangt is niet te vergelijken met
de sfeer bij een andere club. De mensen leven voor Liverpool en Liverpool is
hun leven. Dat merk je aan alles.
Om half zes gingen we naar buiten en melden
ons bij de Cenetary Stand.
Twee uur voor de wedstrijd is daar een warm en koud
buffet. Je moet wel op tijd zijn anders heb je geen plek, terwijl het een grote
ruimte is. Je kan van alles nemen, zalm, rijst, kip, brood, patat , aardappelen
noem het maar op het is er in ruime mate.
Na een uurtje of twee ga je naar boven en ga je op je plek zitten. De andere volendammers zien we ook en zitten niet ver van ons vandaan. 3 minuten voor aanvang van de wedstrijd schalt You Never Walk Alone door de speakers.
Het gevoel, de beleving kan ik niet
uitleggen als diehard Liverpoolfan maar dit gevoel is onbeschrijfelijk. Kippenvel
van mijn kruin tot aan de onderkant van mijn voetzolen. Liverpool begint goed,
zet druk en krijgt gelijk kansen. Een doelpunt van Moreno , 1-0. Een
oorverdovend lawaai, vooral de KOP. Ongelofelijk. Het wordt 2-0 door Lallana
die de bal op zijn rug krijgt, de bal beland in doel. Gelijk daarna 2-1 door
ongelofelijk slecht verdedigen door Sakho, die overigens voor de rest goed
speelde. Lallana en Coutinho waren vandaag super en het veldspel van Liverpool
was uitstekend vandaag. De eindstand was 4-1 en dat tegen Swansea dat geen
slechte ploeg is. Als de wedstrijd is afgelopen is het heel moeilijk om een
taxi te krijgen of terug te gaan met de bus. De bus staat wel tegenover het
stadion maar moet wachten totdat alle supporters weg zijn. Het beste wat je kan
doen is om 1 km te lopen en dan komt vanzelf bus 52 a. Die is gewoon leeg en
voor 1 pond brengt die je naar het centrum. De volgende dag gingen we met de
taxi naar John Lennon Airport en weer naar huis. Deze trip naar Liverpool was
onvergetelijk en een must voor elke voetballiefhebber. De mensen, de historie,
de traditie en cultuur, bezienswaardigheden, de gezellige stad, het bier, de
pubs, de winkels, the back to basic mentaliteit en de vele mogelijkheden kwa
vervoer, vind je nergens ter aarde. YOU NEVER WALK ALONE
Na een uurtje of twee ga je naar boven en ga je op je plek zitten. De andere volendammers zien we ook en zitten niet ver van ons vandaan. 3 minuten voor aanvang van de wedstrijd schalt You Never Walk Alone door de speakers.
Ik wil ook Mike Tol van Number 1 Voetbalreizen bedanken voor
het organiseren van deze trip en wedstrijd
